Karczma, zbudowana z szarego kamienia, stała przy drodze, aby dać schronienie dla podróżników. W budynku zawsze było zapalone chociaż jedno światło, a z zewnątrz dało się zauważyć, iż okna pojedyńczych pokojów zakryte były białą firanką. Wnętrze karczmy starano utrzymać w jak najlepszym porządku. Kamienna podłoga co godzinę była zamiatana przez grubego karczmarza, który swoją pracę traktował jak świętość. Przy suficie wisiały zapalone lampiony, zawieszone na belkach przy suficie. Drewniane stoliki i krzesła porozstawiane były w równej od siebie odległości, a blat karczmarza znajdował się przy prawej ścianie - w miejscu, skąd miał widok na cały swój przybytek. Obok blatu znajdowały się schody prowadzące na piętro, gdzie znajdowały się sypialnie dla gości.