To miejsce przypomina oazę spokoju. Położone jest na samym dole, u stóp wzniesienia, w górę którego pnie się Miasto Zmierzchu. Mało ludzi odwiedza to miejsce, ponieważ niewielu o nim wie. Nawet większość z tych, którzy mają pojęcie o tym małym placu, odwiedza go z niechęcią, będąc zniesmaczonym ilością plebsu, jaka się tam panoszy. W istocie, wokół fontanny często biegają dzieci rodzin z niższych sfer, lecz rozsiewają jednocześnie magię, jakiej nie sposób dostrzec obserwując poukładane dzieci szlachciców. Plac jest okrągły, wyłożony kostką, która kiedys była biała, lecz starość przemianowała na istną skalę odcieni szarości. W jego środku znajduje się rzeźba płaczącej syreny, siedzącej na kamieniu, trzymającej w dłoniach harfę, z której oczu wypływa woda, podążająca w dół jej policzków, skąd następnie ucieka do ogrodzonego kamieniem zbiornika. W tym miejscu unosi się atmosfera niezmąconego spokoju i harmonii, zbawienna dla podróżników, którzy od dawien dawna nie mieli okazji odpocząć od pełnego przygód życia.